Զոհված կապիտան Հակոբ Գևորգյանի ընտանքիը ԱՄՆ-ում ստեղծված «Մեդունի» բարեգործական կազմակերպության աջակցությամբ բնակարան է գնել Երևանում: «Մեդունին» Հայաստանում զբաղվում է բժշկական ոլորտի բարելավմամբ, իսկ պատերազմից հետո սկսել է աջակցել նաև զոհերի ընտանիքներին:
Ամերիկայում ստեղծված «Մեդունի» բարեգործական կազմակերպությունը, որը Հայաստանում զբաղվում է բժշկական ոլորտի բարելավմամբ, պատերազմից հետո սկսել է աջակցել նաև զոհերի ընտանիքներին: Զոհված մայորի կինը՝ Անի Գևորգյանը 2 երեխաների հետ այդ աջակցությամբ Երևանում ձեռք բերված տանն են ապրում արդեն:
Հասմիկ Մխիթարյանը Արմավիրի իրենց վարձով տանը մնացել է 81-ամյա հոր, տան հոգսերի ու անհետ կորած մայոր եղբոր փնտրտուքների հետ մենակ։ 44-օրյա պատերազմից հետո եղբոր մասին լուր չունեն։
Սյունիք մարզի Սվարանց գյուղի բնակիչ տիկին Սուսաննան որպես վերաբնակիչ ապրում էր ԼՂ Քաշաթաղի շրջանում։ Պատերազմից հետո վերադարձել են հայրենի գյուղ, նորից անցել ակտիվ գյուղական գործերին։
Թվում էր, թե ամենաերջանիկ օրն էր լիբանանցի բժիշկ Իսրա Սեբլանի համար, բայց մեկ տարի անց էլ հարսանիքի լուսանկար չունի ցուցադրված, քանի որ հիշողությունները ցավոտ են:
Սահմանամերձ դարձած Տեղ գյուղում կարի արտադրամաս հիմնելու հրավերով տիկին Ժաննան Մոսկվայում թողել է իր բարեկեցիկ կյանքը, տեղափոխվել Տեղ՝ մի տեղ, ուր նրա կոշիկներին համապատասխան ոչ մի ճանապարհ չկար: Տիկին Ժաննան իր վարք ու բարքով նոր ու գյուղացիներին անսովոր մշակույթ է բերել գւող:
Սյունիքի մարզի Սվարանց գյուղի երեխաներից շատերի համար Երևանը տեսնելը երազանք է։ Նրանց ամառային արձակուրդները տարվա մնացած հատվածից չի տարբերվում։ Հետաքրքիր է դառնում միյան, երբ ամառը գյուղում անցկացնելու համար նոր երեխաներ են գյուղ գալիս։ Այս անգամ նրանց առօրյան հետաքրքրացրել է Նարեկը, Կապանից։
Տաթևացի տիկին Տաթևն արդեն գիտի, թե օտարերկրացիներին ինչպես պետք է ներկայացնի սյունյաց սարերի բուժիչ ծաղիկների ու խոտաբույսերի օգտակար հատկությունները: Նա վանական համալիրի տարածքում վաճառում է իր ձեռքով սարերից հավաքած խոտաբույսերը, մուրաբաները:
Իսայանների ընտանիքն ապրում է Սյունիքի մարզի Սվարանց գյուղում։ Չորս երեխաներից մեծ տղան Ռուսաստանում էր, եղբոր զոհվելուց հետո վերադարձել է, գյուղի աշխատանքներում ընտանիքի աջ ձեռքի՝ Հայկի գործերն է շարունակում։ Մեծ աղջիկը հաշմանդամություն ունի։
17-ամյա Հովսեփը փորձում է աշխարհին պատմել Սյունիքի լեռներում թաքնված իր ծննդավայրի մասին և այնպես անել, որ «մարդիկ գյուղի զարգացմանը թերահավատորեն չմոտենան»։ Գյուղական աշխատանքների թեժ փուլում նա չի մոռանում նաև ընտանքին օգնելու ու բեռը թեթևանցնելու մասին։
44-օրյա պատերազմից հետո Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև սահմանազատման հետևանքով Սյունիքի մարզի երկու գյուղերում միանգամից երեք երկրի դրոշներ են հայտնվել։ Թեև բնակիչները հիմնականում շարունակում են այդ գյուղերում ապրել, բայց վախեր ունեն։
Պատերազմից փրկված երեխաների պատերազմական հուշերը Հայաստանում թարմացվեցին, բայց, ինչպես իրենք են ասում, չհուսահատվեցին, շարունակում են երազել ու ապագայի պլաններ կազմել։
Սովորական պաղպաղակի փայտիկը, օրինակ, 12-ամյա տղայի համար հեռակառավարվող մեքենայի մաս կարող է դառնալ, շշերի փականներն էլ վահանակ։ Սիրակ Գաբրիելյանն ապրում է Լոռու Ձորագյուղում, հաճախում է «SMART» կենտրոն, երազում է դառնալ գիտնական։
Ռոբոտաշինությամբ հետաքրքրված լոռեցիներ Միհրանը, Ավետը, Եգորն ու Արմենը երազում են հայրենի Դսեղի համար այնպիսի տեխնոլոգիաներ ստեղծել, որոնք կհեշտացնեն գյուղացիների կյանքը։ Դրան հասնելու առաջին քայլերը երեխաները սկսել են Լոռու մարզի «COAF SMART» կենտրոնից։
«Հայաստանի մանուկներ» բարեգործական հիմնադրամը (ՔՈԱՖ) Լոռու մարզի Դսեղ ու Դեբետ համայնքներում տներ է կառուցել Ղարաբաղից տեղահանված ու Հայաստանում ապաստանած 13 ընտանիքների համար։ Մարտունու շրջանի Վազգենաշեն գյուղից Գայանեի բազմանդամ (վեց երեխա) ընտանիքն առաջին երկու երջանիկներից է։
բեռնել ավելին
