ԱՄՆ-ը 2019 թվականի սկզբին հույս ուներ, որ շուտով համաձայնություն էր կայացվելու Աֆղանստանի Թալիբան շարժման հետ, քանի որ փետրվարին հաջող բանակցություններ էին սկսվել ԱՄՆ-ի բանագնացի ու Թալիբանի համահիմնադրի միջեւ: Սակայն բանակցություններն ավարտվեցին առանց որեւէ արդյունքի, քանի որ Թալիբանը չհամաձայնվեց հայտարարել հրադադար, քանի դեռ չէր կնքվել խաղաղության պայմանագիր ԱՄՆ-ի հետ:
Ինչպես Կոնգրեսի հետաքննությունների հարցերով հանձնաժողովի նախագահ Ադամ Շիֆն այն ժամանակ ասաց, Թալիբանը , բռնություններն ուժգնացնելով ցանկանում է մեծացնել բանակցություններում իր դիրքերը:
Սեպտեմբերի սկզբին խաղաղության գոծարքն արդեն թվում էր անխուսափելի, սակայն բռնությունների նոր շարքը եւ Թալիբանի կողմից իրականացված գործողության արդյունքում ամերիկացի զինվորականի սպանությունը ստիպեցին Դոնալդ Թրամփին դադարեցնել նախատեսված բանակցությունները:
Շատերն են գտնում հանրապետական կոնգրեսական Մայքըլ Ուոլցի նման, որ բանակցություններում չի կարելի անտեսել Աֆղանստանի կառավարության դերը: ‘’Ես նախագահին եմ ասել, որ Աֆղանստանի կառավարությունը պիտի բացարձակ տեղ ունենա բանակցությունների սեղանի շուրջը: Իսկ եթե Թալիբանը դա չի ցանկանում, ուրեմն դա իրենց խնդիրն է’’, ասում է կոնգրեսականը:
Ինչպես դեմոկրատ կոնգրեսական Քրիսի Հուլահանն է ավելացնում, բանակցություններն ավելի արդյունավետ կլինեն, եթե ընդգրկվեն ավելի մեծ թվով բանագնացներ:
Նոյեմբերին նորից հույս արթնացավ, որ բանակցությունները կվերսկսվեն, երբ Թրամփն Աֆղանստան այցելելով, հայտարարեց այդ նպատակի մասին: Սակայն դրան նորից հաջորդեցին Թալիբանի հարձակումները, այս անգամ Քաբուլում Բաղրամի օդային բազայի դեմ:
Տարեվերջին կարծես նորից առաջ եկավ առաջընթացի հույս, երբ Դոհայում հանդիպեցին ԱՄՆ-ի բանագնացն ու Աֆղանստանի առաջնորդները: Հույսն իրականություն դարձնելու պարտավորությունը սակայն անցնում է 2020 թվականին, որը կարող է դառնալ արդեն Թալիբանի ու Աֆղանստանի՛ կառավարության միջեւ բանակցությունների տարի:
Շատերը հույս ունեն, որ այդ հույսը կդառնա իրականություն: